Δίλημμα του φυλακισμένου

Στην Θεωρία Παιγνίων ένα πολύ γνωστό παιγνίδι είναι το "δίλημμα του φυλακισμένου" .
Οι παίκτες πρέπει να συνεργαστούν για να αποσπάσουν χρήματα απο έναν "τραπεζίτη" .
Βλέπε λεπτομέρειες στο εξαιρετικό βιβλίο "ΤΟ ΕΓΩΪΣΤΙΚΟ ΓΟΝΙΔΙΟ" του RICHARD DAWKINS , κεφάλαιο 12 .
Πάμπολλα φαινόμενα στην Βιολογία και στην Πολιτική εξηγούνται με αυτό το παιγνίδι .
Υπάρχουν πολλών ειδών στρατηγικές για να παίξεις το παιγνίδι .
Κάποιες αποκαλούνται "κακοπροαίρετες" (η πρώτη σου κίνηση είναι να προδώσεις τον άλλον παίκτη). Οι αντίθετες λέγονται "καλοπροαίρετες" . Κάποιες λέγονται "πολύ εκδικητικές" ( να απαντάς με πολλές προδοσίες σε μία προδοσία του άλλου παίκτη ) . Οι αντίθετες λέγονται "συγχωρητικές" .
Υπάρχουν και οι "ζηλόφθονες" και οι "μή ζηλόφθονες στρατηγικές" . Στην ζηλόφθονη στρατηγική με ενδιαφέρει ο άλλος παίκτης να μήν κερδίσει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ απο εμένα . Δηλαδή εάν έχω τις δύο επιλογές :
Α) Αποσπώ απο τον τραπεζίτη 100 ευρώ και ο άλλος παίκτης του αποσπά 99 .
Β) Αποσπώ απο τον τραπεζίτη 200 ευρώ και ο άλλος παίκτης αποσπά 300 .
τότε διαλέγω την Α !

Αυτό είναι τελείως παράλογο . Τα λεφτά δεν τα παίρνει ( ο άλλος παίκτης ) απο εμένα αλλά απο τον τραπεζίτη .
Η Νεα ταξη έχει πλήθος ψυχολόγων και γνωρίζει οτι ο πολύς λαός ρέπει στις ζηλόφθονες στρατηγικές Δείτε λοιπόν τί κάνει :
Βάζει τον κανόνα "ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΔΕΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΔΕΣ ΘΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΣΕ ΡΕΜΑΛΙΑ".
Έτσι μετατρέπει το αφελές ρεμάλι σε "ψεύτικο λαγό" . Όταν έρθει η οικονομική κρίση , οι καλοί νοικοκύρηδες δεν θέλουν το κάψιμο των τραπεζών διότι θα παραγραφούν τα χρέη ΚΑΙ απο τα ρεμάλια ! Ο καλός νοικοκύρης κυνηγά τον "ψεύτικο λαγό" και δεν βλέπει τον πραγματικό του αντίπαλο ( που είναι η τράπεζα ) .
Έπειτα πηγαίνει ένας απεσταλμένος του τραπεζίτη ( δεν το λέει όμως ποιός τον έστειλε ) στο "ρεμάλι" και του λέει : "ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΩ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΕΙΣ ΕΑΝ ΠΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΣΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΑΝΕ ΓΙΑ ΚΑΨΙΜΟ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ" !
Και έτσι χρησιμοποιεί το "ρεμάλι" για δεύτερη φορά !!!
Είναι ουσιώδες να αντιληφθούμε οτι και το ρεμάλι και ο νοικοκύρης δεν στέρησαν το χρήμα απο κανέναν . Ο neotaksikos τραπεζίτης δημιούργησε το χρήμα ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ πληκτρολογώντας το σε έναν υπολογιστή . Αν παραγραφούν τα χρέη δεν θα υπάρξει κάποιος να παραπονεθεί "ΜΟΥ ΣΤΕΡΗΣΑΤΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ" .
Δημιουργώντας χρήμα εκ του μηδενός , τους έδωσε το δικαίωμα στην σπατάλη πετρελαίου.
Το ρεμάλι το έδωσε στα ψαροκάϊκα για να κινηθούν και να του φέρουν γαρίδες .
Ο νοικοκύρης το έδωσε στην τσιμεντοβιομηχανία για να κάνει τσιμέντο .
Δημιούργησε ένα τσιμεντένιο όγκο άχρηστο για τις επόμενες γενεές . Το σπίτι αυτό για να λειτουργήσει χρειάζεται να σπαταλά διαρκώς πετρέλαιο . Αν η κοινωνία εξυγιανθεί κάποτε , θα πρέπει να το κατεδαφίσει .
Είναι ουσιώδες λοιπόν να αντιληφθούμε οτι ΟΛΟΙ μας υπήρξαμε πιόνια της νεας ταξης .
Οι δήθεν "νοικοκύρηδες" χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν τον πλούτο ( κτίρια κλπ ) που θα κατασχεθεί και τα δήθεν "ρεμάλια" χρησιμοποιήθηκαν για να αποπροσανατολίσουν τους "νοικοκύρηδες" .
Όλοι μας τσιμπήσαμε κάποιο δόλωμα .
Είναι ουσιώδες να αντιληφθούμε οτι οι "νοικοκύρηδες" φταίνε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ για την κρίση.
Δείτε πώς :
Ο "νοικοκύρης" ήθελε να γίνει τεχνίτης αυτοκινήτων .
Του λέει η νεα ταξη "Πούλα το χωράφι σου , πάρε και ΔΑΝΕΙΟ και πήγαινε στην ΠΟΛΗ για να ανοίξεις το μαγαζί" .
Το χωράφι το αγόρασε κάποιος τσιφλικάς που σήμερα έχει χίλια στρέμματα που τα καλλιεργεί με λαθρομετανάστες .
Ποιός λοιπόν ευθύνεται ( εν μέρει ) για την εισροή λαθρομεταναστών ;
Ο "νοικοκύρης" ή το "ρεμάλι" που έτρωγε γαρίδες με τα λεφτά του δανείου ;
Ποιός ευθύνεται για την συσσώρευση του πληθυσμού στις πόλεις ;
Ο εργατικός "νοικοκύρης" που έφυγε απο το χωριό ή το "ρεμάλι" που έτρωγε γαρίδες ;
Είναι ουσιώδες να αντιληφθούμε οτι οι "νοικοκύρηδες" ήταν μεγαλύτερα κορόϊδα απο τα "ρεμάλια" .
Οι νοικοκύρηδες έχτισαν τα κτίρια που τώρα θα κατασχεθούν ( με τα διάφορα χαράτσια ) και δεν απόλαυσαν και τις γαρίδες .
Τα "ρεμάλια" απόλαυσαν τις γαρίδες και οι τράπεζες δεν θα βρούν τίποτα να κατασχέσουν !
Ας υποθέσουμε οτι είμασταν πονηροί και δεν παίρναμε κανένα στεγαστικό δάνειο .
Βάζαμε αυτούς που δεν είχαν ακίνητα να παίρνουν μόνο καταναλωτικά δάνεια και να μας τα μοιράζουν .
Τί θα γινόταν τότε ;
Υποπτεύομαι οτι δεν θα έδιναν ΟΥΤΕ ΕΝΑ καταναλωτικό δάνειο ( αφού ο κανόνας ήταν ένα καταναλωτικό για δέκα στεγαστικά ) !
Είναι ουσιώδες να αντιληφθούμε οτι όλοι μας είμαστε ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ .
Τα "ρεμάλια" μπορούν να ισχυρισθούν "ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΔΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΣΑΣ ΑΝΕΒΑΣΑΤΕ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΣΤΑ ΥΨΗ . ΑΝ ΕΣΕΙΣ ΕΙΧΑΤΕ ΑΡΚΕΣΘΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΑΚΙΝΗΤΟ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ , ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΧΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΠΙΤΙ" .
Οι νοικοκύρηδες θα ισχυρισθούν "ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΡΕΜΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΓΑΡΙΔΕΣ ΑΝΕΒΑΣΑΤΕ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΥΨΗ . ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΕΣΕΙΣ , ΟΙ ΓΑΡΙΔΕΣ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΙΣ ΕΙΧΑΜΕ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ"
Είναι ουσιώδες να αντιληφθούμε οτι οι χαρακτηρισμοί "νοικοκύρης" και "ρεμάλι" δίνονται απο την σάπια κοινωνία που ζούμε και ίσως δεν έχουν καμμία σχέση με το ποιόν του καθενός .
Το "ρεμάλι" έγινε ρεμάλι μέσα σε μια άρρωστη κοινωνία που μοίραζε αφειδώς δάνεια .
Μέσα σε μια κοινωνία με σωστούς ηγέτες ίσως να ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος ή ένας άριστος νοσοκόμος που θα μας ξάφνιαζε με τον αλτρουϊσμό του .
Ο "νοικοκύρης" έγινε νοικοκύρης μέσα σε μια άρρωστη κοινωνία που του έλεγε "Είναι θεμιτό να ξοδέψεις την ζωή σου στιβιάζοντας υλικό πλούτο" .
Μέσα σε μια κοινωνία με σωστούς ηγέτες ίσως να ήταν ένα μίζερο ανθρωπάκι που θα νοιαζόταν μόνο για τον εαυτούλη του και θα μάλωνε συνεχώς με τον γείτονα .
ο να νικήσουμε την nea taksi είναι κάτι δύσκολο .
Είναι δύσκολο διότι πρέπει ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ !
Να αποβάλλουμε τις πιθήκειες ζηλόφθονες συμπεριφορές που γέννησαν την νεα ταξη.

Μέθοδοι επικράτησης φιλοαμερικανικών καθεστώτων

Οι δύο πόλεμοι που αναμείχθηκαν ενεργά αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, έχουν στοιχίσει πανάκριβα στον αμερικανικό λαό. Σύμφωνα με υπολογισμούς του γνωστού μας Joseph Stiglitz, μόνο ο πόλεμος στο Ιράκ κόστισε στους αμερικανούς φορολογούμενους πλέον τρν τριών τρισεκατομμυρίων $. Χώρια τα έξοδα για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, που συνεχίζεται για 11ο χρόνο, χωρίς να υπάρχει προοπτική νίκης.

Μην ξεχνάμε πως ο ψηφισμένος ως ειρηνιστής πρόεδρος Ομπάμα, αμέσως μετά την εκλογή του έστειλε κι άλλα στρατεύματα στο Αφγανιστάν, εντείνοντας τον πόλεμο, χωρίς ουσιαστικό κέρδος.


Ο Αμερικανοί, εκτός από την αυξανόμενη ανεργία και την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, βλέπουν (όσοι έχουν ακόμα εργασία) τους μισθούς τους να είναι καθηλωμένοι στα επίπεδα του 2005, χωρίς να έχουν να κερδίσουν κάτι από τους πολέμους. Το πολεμικό χρέος δεν αναμένεται να ξεπληρωθεί, και οι αμερικανοί πολίτες και οι απόγονοί τους είναι χρεωμένοι με πλέον των 6.000 δισεκατομμυρίων.

Παρά τα οικονομικά χάλια η Ουάσιγκτον δεν εγκαταλείπει τα ηγεμονικά της σχέδια. Μόνο που τώρα δείχνει καθαρά την προτίμησή της στη μέθοδο των χρωματιστών επαναστάσεων.


Τι θυμίζει ο Thiery Meyssan (1) στο Information Clearing House:

«Το 1985, ένας κοινωνικός επιστήμονας ο Gene Sharp, δημοσίευσε μελέτη κατά παραγγελία του ΝΑΤΟ, με τίτλο «Πως θα γίνει η Ευρώπη απόρθητη». Υποστηρίζοντας πως μία κυβέρνηση δύναται να υπάρχει μόνο όταν οι υπήκοοί της συμφωνούν να την υπακούουν.


Λίγα χρόνια αργότερα, το 1989 στον Sharp, ανατέθηκε από την CIA να υλοποιήσει μια «θεωρητική προσέγγιση» για την Κίνα. Οι ΗΠΑ σχεδίαζαν να ανατρέψουν τον Deng Xiaoping για χάρη του Zhao Ziyang. Το σχέδιο της CIA ήταν να εφαρμόσει την ίδια παρωδία με την ανατροπή του Mohammed Mossadegh όταν είχε προσλάβει διαδηλωτές στην Τεχεράνη (Επιχείρηση Ajax, 1953). Η διαφορά είναι ότι ο Gene Sharp είχε να βασιστεί σε ένα μίγμα φίλα προσκείμενων στον Ζάο αλλά και στις ΗΠΑ νεαρών Κινέζων, ώστε το πραξικόπημα να μοιάζει με επανάσταση. Μόνο που ο Ντενγκ συνέλαβε τον Σαρπ στην πλατεία Τιενανμέν και τον απέλασε από την χώρα. Το πραξικόπημα απέτυχε πριν προλάβει η CIA να δυσφημίσει τον Ντενγκ για την καταστολή.

Αλλά ο Σαρπ συνεχίσει την δραστηριότητά τουμε εκπαιδευτικά προγράμματα για νεαρούς ακτιβιστές με στόχο την οργάνωση πραξικοπημάτων. Μετά από μερικές επιτυχίες στη Ρωσία και τις χώρες της Βαλτικής στα 1998 εφηύρε τη μέθοδο των «χρωματιστών επαναστάσεων» με πρώτη επιτυχία την ανατροπή του Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς στη Σερβία.


Όταν όμως ο Ούγκο Τσάβεζ, ακολουθώντας τη μέθοδο Σαρπ, πέτυχε να πάρει την εξουσία με πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, ο Σαρπ διέκοψε τις δραστηριότητες του Albert Einstein Institute, που αποτελούσε τη βιτρίνα και δημιούργησε νέες δομές. Όπως το Ινστιτούτο (CANVAS στο Βελιγράδι, και τις Ακαδημίες της Αλλαγής στο Λονδίνο, τη Βιέννη και τη Ντόχα).

Τα αποτελέσματα της λειτουργάι των ακαδημιών αυτών τα είδαμε ειδικότερα στο Λίβανο (Cedar Revolution), στο Ιράν (Green Revolution), την Τυνισία (Jasmine Revolution) και την Αίγυπτο (Lotus Revolution).


Η διεθνής κοινή γνώμη εύκολα κατάπινε τις χρωματιστές επαναστάσεις βοηθούντων των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης. Τα οποία εύκολα μπερδεύουν το πλήθος και το λαό. Στην Αίγυπτο, ουδέποτε μεταδόθηκε πως ο Μουμπάρακ δεν υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από τους διαδηλωτές, αλλά από την εντολή που του έδωσε ο αμερικανός πρεσβευτής Frank Wisner.

Το νόημα των χρωματιστών επαναστάσεων μπορεί να συνοψιστεί στο ότι εκείνο που έχει σημασία είναι η ανατροπή του επικεφαλής του κράτους, χωρίς να υπολογιστούν οι άλλες επιπτώσεις. «Μην ανησυχείτε για το μέλλον σας. Η Ουάσιγκτον θα φροντίσει για σας». Όταν ο λαός πάρει είδηση τι συνέβη, είναι πια αργά.


Στην περίπτωση της Λιβύης όμως πέρυσι, όσο και της Συρίας εφέτος, ακολουθήθηκε άλλη μέθοδος. Με μισθοφόρους επαναστάτες.


----


(1) Ο Thierry Meyssan, ιδρυτής και πρόεδρος του Voltaire Network και του Axis for Peace Conference. Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Centre for Strategic Studies της Δαμασκού. Άρθρα του για τις διεθνείς σχέσεις δημοσιεύονται σε αραβικές, ισπανικές και ρωσικές εφημερίδες και περιοδικά. Τα δύο τελευταία του βιβλία: 9/11 the Big Lie και το Pentagate. Το πρώτο έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά.

(styx.gr)

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr